wtorek, 15 grudnia 2009

LAST BOMB - I Can't give you anything


Następny zespół z Japonii o którym nie mogę znaleźć dokładnych czy nawet jakichkolwiek informacji... Zespół LAST BOMB grał w latach 80-tych w składzie Loony - wokal, Cloudy - gitara, Bear Bomb - bas i Misa - perkusja. Grali typowy japoński hardcore-punk pod wpływem THE EXPLOITED, G.B.H. czy CHAOS U.K.

Wydali dwa single i 12" MLP. Na tym mini-LP słychać już naleciałości typowe dla późniejszego japońskiego thrashowego grania i mnóstwo heavy metalowych solówek, ale to wciąż kawał dobrego czadowego punka z przytupem. 

STRESS - The sound of insecurity



STRESS to legendarna grecka załoga i jeden z pierwszych politycznych zespołów punk w Grecji. STRESS pierwsze koncerty zaczął grać już w 1981 roku. W pierwszym składzie udział wzięli: Fragiskos Ninos - wokal (założył później inny znany zespół PANX ROMANA), Louis Kontolis - gitara, Kostas Dirvas - bas, Nikos Polyhronopoulos - perkusja (grał również przez jakiś czas w PANX ROMANA). Przez zespół przewinęli się również Yannis Papakostas - wokal, Yannis Sialakas - wokal, Yannis Karydis - perkusja, Spyros Mandelos - gitara i Tom Bouzianis.

Mieli społeczno-polityczne teksty, jak np. "I Leros" - o zakładzie psychiatrycznym w którym odnotowano największe łamanie praw człowieka w Europie czy "Genaktonia"/"Genocide", który został ocenzurowany i nie pojawił się na debiutanckiej płycie zespołu.

Pierwsze nagrania STRESS zamieścili na składance "Disruption of public peace" LP w 1984 roku wydanej przez Enigma Records. Pojawili się obok innych ówczesnych greckich zespołów punk EX-HUMANS, PANX ROMANA, ADIEXODO, GROVER i GENIA TOU CHAOUS. Kompilacja ta to jedna z najważniejszych greckich płyt punk lat 80-tych.

STRESS wydali swoją pierwszą płytę własnym sumptem w 1985 pod tytułem "O ihos tis anasfalias I"/"The sound of insecurity I". Płyta ta wyszło ponownie w 1987, a wydała ją znana grecka wytwórnia DIY Wipe Out Records. Ten sam label wydał drugą płytę STRESS w 1992 roku ""O ihos tis anasfalias II", która zawiera "pośmiertne" nagrania zespołu z demo i koncertów plus ocenzurowany kawałek "Genocide".


poniedziałek, 14 grudnia 2009

ZOUO - Sons of Satan


ZOUO to hardcorowa horda z Osaki, Japonia. W Japoni byli porównywani do G.I.S.M - brzmią podobnie zs sfuzowanymi metalowymi gitarami i wściekłym wokalem. Nazwa ZOUO po angielsku to HATRED. Zespół wydał tylko jednego singla 7" "The final agony" w wytwórni AA, którą prowadził Charmy z zespołu LAUGHIN' NOSE. Ten singiel to duży rarytas - wyszło tylko 1000 egzemplarzy. Na e-bayu ten singiel został sprzedany za kwotę 180 funtów brytyjskich!ZOUO pojawili się również z dwoma utworami na składance "Hardcore unlawful assembly" z takimi zespołami jak G.I.S.M., COBRA, LIP CREAM, OUTO, LAUGHIN' NOSE.

Singiel ZOUO był kilka razy bootlegowany, ponadto pojawił się też split bootleg GAI/ZOUO. Nagrania GAI pochodzą z ich flexi oraz ze składaka "Pinch and ouch", a nagrania ZOUO to singiel plus dwa kawałki ze składaka "Hardcore unlawful assembly". Singiel ZOUO pojawia się również na składaku "Tunes for fucker vol. 2" LP. Krąży też kilka taśm ZOUO - koncert w Candy Hall, Oskaka 1984 i "Live demo" - nagrania prawdopodobnie z próby.
Zespół nie udzielał wywiadów do zinów. Jedyny znany wywiad pochodzi z mało znanego zina "Eggplant" z lat 80-tych z Osaki. Po rozpadzie zespołu wokalista ZOUO przeprowadził się do USA i tam założył zespół HALF LIFE. Pozostali członkowie kapeli załoŻyli zespół DANSE MACABRE.

TOTALITÄR - Multinationella mördare


TOTALITÄR powstał na przełomie roku 1985 i 1986 w szwedzkiej miejscowości Hudiksvall. W zespole udzielali się Poffen - wokal, Jörgen - gitara, Jesper - perkusja, Andreas - bas i Lanchy - gitara. W kwietniu 1987 roku nagrali pierwszy singiel "“Multinationella Mördare”, który stał się kultowy nie tylko dla szwedzkich punków. Pięć surowych i szybkich kawałków - połączenie klimatów DISCHARGE i skandynawskiego stylu śpiewania dało piorunujący efekt. Można śmiało powiedzieć, że TOTALITÄR byli jednymi z prekursorów crust-core'a w Szwecji. W tym samym roku wydają kolejny singiel "Luftslott", nagrywają w tym samym studio, co debiutancki singiel - kawałki bardziej pokombinowane i punkowe i choć wokal mniej chropowaty to wciąż kawał konkretnego czadu. Ten singiel ustalił pozycję TOTALITÄR na szwedzkiej scenie.

W 1989 roku kapela wypuszcza następny singiel "Vänd dig inte om" 7", który wydaje Finn Records. Na singlu znajduje się sześć kawałków w tym cover zespołu MISSBRUKARNA, który pochodził z tego samego miasta, co TOTALITÄR.

W 1991 roku wychodzi singiel “Snabb Livsglädje (demo 86)” z utworami nagranymi w studiu Forsa w 1986 roku. Następnie robi się nieco cicho o zespole, by ponownie usłyszeć o nich w 1994 roku, kiedy wydają CD "Sin egen motstandare". Dalej w starym stylu i nadal z porządnym kopem!

TOTALITÄR od tego czasu grają sporo koncertów, prawie regularnie wydają swoje płyty - m.in. splity z DISMACHINE, AUTORITÄR, DISCLOSE, DROPDEAD, TRAGEDY.

TOTALITÄR to dla mnie jedna z lepszych kapel szwedzkich i cieszy mnie, że po tylu latach grania, chłopcy zamiast zwolnić, dodać trochę rockowych solówek i śpiewać o miłości nadal łupią scandi-crusta w najlepszym stylu. Powiem nawet, że mocno wyostrzyli swoją muzę! Naprawdę spory zastrzyk adrenaliny!

Dyskografia
Multinationella mördare 7"EP (self released, 1987)
Luftslott 7"EP (Loony Tunes, 1987)
Vänd dig inte om 7"EP (Finn, 1989)
Snabb livsglädje (Finn, 1991)
Sin egen motstandare CD/LP (Finn, 1994)
TOTALITÄR/DISMACHINE split LP (Your Own Jailer, 1995)
Ni maste bort CD/LP (Finn, 1997)
Klass inte ras 7"EP (Prank, 1998)
Vansinnets historia 7"EP (Crust, 1998)
TOTALITÄR/AUTORITÄR split 7" (Yellow Dog, 1999)
Dom lurar oss 7"EP (1000 DB, 2000)
TOTALITÄR/DISCLOSE split LP (Your Own Jailer/ Havoc, 2001)
Allting är pa latsas 7"EP (Really Fast, 2002)
Spela bort allt du har 7"EP (Död & Uppsvalld, 2002)
TOTALITÄR/DROPDEAD split 7"EP (Prank, 2002)
TOTALITÄR/TRAGEDY split 7"EP (Armageddon Label, 2003)
Wallbreaker 1986-1989 CD (2004)
Vi Är Eliten LP+7"EP (2006)

Wznowienia
Multinationella mördare 7"EP (Crust, 1997)

Kompilacje
Hardcore for the masses LP (Uproar, 1989)
Decide on change LP (Mountain, 2003)

niedziela, 13 grudnia 2009

DOM DÄR - Machines way

DOM DÄR pochodzili ze Szwecji i zaczęli grać na początku lat 80-tych. Pierwszy singiel "Dansa Vilt Min Själ" wydali w 1983 roku. Do posłuchania ich demo "Ett barn är fött" - prawdopodobnie wczesne, ale za cholerę nie mogę znaleźć informacji z którego roku pochodzi... W 1986 roku DOM DÄR pojawiają się na składance "Really fast vol.3" obok AVSKUM, DISCARD, FEAR OF WAR, DISARM, RAPED TEENAGERS i innych.
Zespół w 1989 roku wydaje 12" "Skrattar bäst som skrattar sist", a następnie w 1992 roku singiel "Stench of decay". Te późniejsze nagrania to kompletna zmiana stylu na scandi crust, szczególnie singiel z 1992 roku. DOM DÄR grają tutaj bardziej w stylu AMEBIX, DEVIATED INSTINCT - ciężar, mrok i metalowe gitary. Naprawdę niezły klimat...

W zespole grali Matti - gitara, Ricke - wokal, Kerre - perkusja i Janne - bas. Do posłuchania demo DOM DÄR, singiel "Stench of decay" oraz kompilacja "Machines way", która zawiera ich pierwszą 12" "Skrattar bäst som skrattar sist" oraz materiał na niewydaną płytę. Ostry wygar połączony z wolnymi, ciężkimi zamułami... Polecam crustom z krwi i kości.

Wydawnictwa
Dansa Vilt Min Själ 7" (self-released, 1983)
Skrattar bäst som skrattar sist 12" (self-released, 1989)
Stench of decay 7" (Eldeberry, 1992)

Wznowienia
Machines way CD (Tribal War Asia, 1995)

Kompilacje
Really fast vol.3 LP (Really Fast, 1986)

sobota, 5 grudnia 2009

VERDUN - Securite anti liberté!

Zespół VERDUN pochodził z Francji i powstał w 1981 roku w miejscowości Rouen. Pierwsze demo "L'Heure du chaos" wydali jednak dopiero w 1984 roku. Ich pierwszy winyl "Smash the H blocks" 12" wyszedł w legendarnej wytwórni New Wave, która w tym samym roku zamieściła utwór VERDUN na składance "1984 - The second" LP obok ówczesnych czołowych kapel hardcore-punk jak S.O.D., HAINE BRIGADE, HEIMAT-LOS, SOLUCION MORTAL, MELLAKKA, KROMOZOM 4, CIVIL DISSIDENT czy WRETCHED. Wytwórnia New Wave wypuściła również singiel VERDUN "Notre combat" 7" w 1987 roku. Oprócz tego kapela pojawiła się na wielu międzynarodowych składakach kasetowych.
Zespół grał oryginalna muzykę - połączenie klasycznego ostrego punka z nieco mrocznym psychedelicznym klimatem i rewelacyjnym żeńskim wokalem. Muzykę VERDUN często określano mianem cold-punk i coś w tym było...
Teksty zespołu były mocno polityczne, VERDUN był zespołem anarchistycznym, a sami członkowie kapeli byli zaangażowani w ruch anarchistyczny we Francji. W 1988 roku zespół wydaje swoja pierwszą duża płytę "C'est pour demain" LP w wytwórni Plastic Doll i dwa lata później swój drugi i ostatni album "The american dream" LP, który został wydany przez sam zespół. VERDUN rozpada się bodajże w 1994 roku.

W pierwszym składzie VERDUN grali Karl - bas, Claude - gitara, Jean-Luc - gitara, Christian perkusja. W 1983 do zespołu dochodzi wokalistka Laurence Gaudot znana pod pseudonimem Eva oraz nowy pałker Kurt. W 1986 roku zespół opuszcza Jaean-Luc. W 1991 roku Karl wskakuje na gitarę, a nowym basistą zostaje Jeg.
8 listopada 2006 roku zmarła w szpitalu wokalistka Eva.

Dyskografia
L'HEURE DU CHAOS tape (self-released, 1984)
SMASH THE H BLOCKS 12" (New Wave, 1985)
NOTRE COMBAT 7"EP (New Wave, 1987)
LIVE 1986 tape (1987)
C'EST POUR DEMAIN LP (Plastic Doll, 1988)
THE AMERICAN DREAM LP (self-released, 1990)

Kompilacje
LE SOLEIL N'EST PAS POUR NOUS tape (On A Faim, 1984)
1984 THE SECOND 2xLP (New Wave, 1985)
VIEILLESSE DÉLINQUANTE tape (Ballyhoo, 1985)
MÉKANIK, ORANGE, LÉGION vol. 1 tape (Résuréction Tapes, 1985)
KAKOFONY vol. 1 tape (Kakofony, 1986)
FIGHT AND FUCK LE PEN tape (Freedom Fighters, 1986)
SOUS LES FEUX DES PROJECTEURS tape (Fraggle Prod., 1989)
1992: ANARCHIE IN EUROPA! tape (Indian Core, 1992)
INTERNATIONAL COMPILATION tape (Rain Tapes, 1992)
CHAOS REGIONAL tape (Décharge Rock'n'roll, 1994)
SCREAMING FOR A BETTER FUTURE LP (Campary/Teenage Rebel, 1989

środa, 18 listopada 2009

CONCRETE SOX - No world order!

CONCRETE SOX powstali na przełomie 1983/1984 roku w U.K. i grali początkowo pod nazwą CONCRETE EVIDENCE, by za jakiś czas przyjąć stała nazwę CONCRETE SOX. W pierwszym składzie zespołu znaleźli się Les Duly - gitara basowa, John March - wokal i perkusja, Vic Croll Timoveric - gitara. W 1985 roku nagrali kasetę demo, a później w 1986 roku wyszedł ich pierwszy album "Your turn next" w wytwórni C.O.R. Rok później firma C.O.R. wydała składankę "Digging in water" na której obok CONCRETE SOX pojawiła się cała ówczesna czołówka punk/crust: DISORDER, CHAOS U.K., EXTREME NOISE TERROR, ELECTRO HIPPIES, OI POLLOI, THE STUPIDS i inni.
Z zespołu odszedł John, który wtedy równocześnie bębnił w HERESY. Zastąpił go nowy perkusista Andy Sewell, który grał również w zespole CITY INDIANS. Kapela również zatrudniła nowego wokalistę - Sean'a Cooka'a. W 1987 roku CONCRETE SOX wydają split LP z HERESY. Jest to pierwsze wydawnictwo nowej wytwórni Earache Records, która później stała się jednym z największych wydawnictw muzyki hardcore/thrash/metal na świecie.

CONCRETE SOX w nowym składzie ostro koncertował po U.K i Europie m.in. z EXTREME NOISE TERROR, NAPALM DEATH, CHAOS U.K., DISORDER, ANTISECT. Zespół przeszedł z Eearache Records do nowej wytwórni Manic Ears Records, którą prowadził gość z C.O.R. Records i tam nagrali kolejny album "Whoops! Sorry vicar", który wyszedł w 1987 roku. W tym samym czasie pojawili się też na legendarnej kompilacji wydanej przez Manic Ears Records "The North Atlantic noise attack" z takimi kapelami jak: RIPCORD, INTENSE DEGREE, EXTREME NOISE TERROR, HERESY, NAPALM DEATH, SEPTIC DEATH, DOCTOR & THE CRIPPENS i innymi.

W 1989 roku Coal Latter z FLUX OF PINK INDIANS zaproponował CONCRETE SOX wydanie płyty w jego nowej wytwórni Big Kiss Records. Zespół zgodził się i wydali czwartą płytę "Sewerside" w 1989 roku. Dzięki dobrej dystrybucji płyta rozeszła się w sporym nakładzie i prawdopodobnie jest to najlepsza płyta CONCRETE SOX w ich dorobku.

Niedługo po wydaniu płyty z zespołu odszedł Vic, a zastąpił go Rick Button. Promując swój nowy album CONCRETE SOX zagrali trasę z nowym, obiecującym zespołem o nazwie DOOM. Po trasie zespół opuszcza Sean Cook i wyjeżdża do Stanów Zjednoczonych. Z zespołu odchodzi również Rick. Zastępują ich nowi muzycy - Loyd i Ian. W 1991 roku wydają koncertowy singiel "Lunched out" w niezależnej wytwórni, by pomóc przyjaciołom w USA. Wkrótce Ian żeni się ze swą szwedzką dziewczyną i wyprowadza się do Szwecji. Na jego miejsce wskakuje nowy gitarzysta Mark Greenwell.

CONCRETE SOX otrzymują propozycję wydania płyty od niemieckiej wytwórni Lost & Found Records i nagrywają kolejny LP "No world order", który ukazuje się w 1993 roku. W tym samym czasie japońska wytwórnia MCR Records organizuje im trasę w Japonii. Przed samą trasą z zespołu odchodzi Loyd, a zastępuję go stary wokalista zespołu Sean. CONCRETE SOX zagrali koncerty w Tokio, Hiroszimie, Osace i Nagoya. Podczas tej trasy nagrali również split 7" z japońskim zespołem NIGHTMARE.

Po 10 latach z zespołu odchodzi Andy i zespół się rozpada. Po roku CONCRETE SOX reaktywują się w nowym składzie: Les - wokal, Mark - gitara, Loyd - wokal, Pug - perkusja. Nagrywają singiel 7" "Silence", grają trasę po U.K. i ponownie sie rozpadają. Reaktywują się ponownie w 1998 roku w składzie: Andy Sewell - perkusja, Sean Cook - wokal, Mark Greenwell - gitara i Rich Lamell - bas. Grają kilka koncertów z DOOM, CRESS, POLICE BASTARD, SICK ON THE BUS oraz koncert na festiwalu "Holidays in the sun". W 1999 roku ruszają na trasę po Skandynawii. W tym samym roku wydają jeszcze singla 7" "The new EP" i ponownie zawieszają działalność.

W 2009 znowu się reaktywują w składzie: Vic Croll - gitara i wokal, Gregg Russell - bas i Andy Reynolds - perkusja.

Dyskografia
Demo 1985
Your Turn Next LP (COR, 1986)
HERESY/CONCRETE SOX split LP (Earache, 1987)
Whoops Sorry Vicar! (Manic Ears, 1987)
Demo 1988
Sewerside (Big Kiss, 1989)
Lunched Out 7" (Desperate Attempt, 1990)
Another Time ("Whoops Sorry Vicar!" i "Your Turn Next"; Weasel, 1992)
CONCRETE SOX/NIGHTMARE split 7" (MCR Records,1993)
Japan Tour 1992 live LP (MCR, 1993)
No World Order LP/CD (Lost & Found, 1993)
Silence 7" EP (Blind Destruction, 1997)
The New E.P. 7" EP (Data, 1999)

Kompilacje
Anglican Scrape Attic 7" flexi (1985)
Digging in Water LP (COR, 1986)
Smelling just another bad breath LP (Double A, 1986)
The North Atlantic Noise Attack 2xLP (Manic Ears, 1987)
Grind Your Mind: A History of Grindcore (Mayan, 2007)

środa, 28 października 2009

ANTHRAX - Capitalism is cannibalism


ANTHRAX to brytyjski zespół anarcho-punk, który grał w latach 1980-1984 i powstał w Gravesend w Kent. W Polsce są mało znani, ale grali koncerty z takimi kapelami jak CRASS czy FLUX OF PINK INDIANS. Wydali kasetę demo w 1981 roku, drugą pod tytułem "Capitalism gives opportunites in life, anarchy gives life" w 1982 roku. Wypuścili tylko dwa single - "Capitalism is cannibalism" dla Crass Records w 1982 roku i "They've got it all wrong" dla Small Wonder Records w 1983 roku. Ponadto wsadzili swoje utwory na kilka składanek wydanych przez Crass Records i Mortarhate. Niewiele tego, ale zespół był przedni - oczywiście jeśli ktoś lubi granie w stylu CRASS, FLUX OF PINK INDIANS, THE MOB czy ICONS OF FILTH.

ANTHRAX grali w składzie Oskar - wokal, Gareth - bas, Pete - perkusja, Dee - gitara, Laurence Windle - bas, Sean - gitara. Kapela zagrał trochę koncertów po U.K. i dwa razy grali trasę po Holandii z tamtejszą legendą anarcho-punk THE EX.

W 2007 roku kapela wypuściła składankowy CD pod tytułem "One last drop" na którym znalazły się obydwie kasety demo, dwa single, nagrania ze składaków i dwa utwory koncertowe.

Wydawnictwa
Demo (Tape 1981)
Capitalism Gives Opportunites in Life, Anarchy Gives Life (Tape 1982)
Capitalism is Cannibalism 7"EP (Crass Records, 1982)
They've Got It All Wrong 7"EP (Small Wonder Records, 1983)
One Last Drop CD (Happy Release Records, 2007)

Kompilacje
Bullshit Detector Volume 2 LP Compilation (Crass Records, 1982)
Who? What? Why? Where? When? LP Compilation (Mortarhate Records, 1983)
We Don't Want Your Fucking War! LP Compilation (Fightback Records, 1984)
Capitalism is Cannibalism...Violence is Violence Part Two. 1982-1985 LP (Crass Records 1985)
We Won't Take No More CD Compilation (Go Kart Records, 2001)
Who? What? Why? Where? When? CD Compilation (Mortarhate Records, 2003)
We Don't Want Your Fucking War! CD Compilation (Mortarhate Records, 2006)

poniedziałek, 19 października 2009

MISFITS - Teenagers from Mars

MISFITS powstali w 1977 roku w Lodi w New Jersey z inicjatywy wokalisty Glena Danziga i basisty Jerrey'ego Caiafa. Wkrótce dołączył do nich Manny i zagrali swój pierwszy koncert 18 kwietnia 1977 w legendarnym CBGB's. W czerwcu 1977 roku zespół nagrywa pierwszy singiel "Cough/Cool"/"She". Po nagraniu singla do zespołu dołącza gitarzysta Franche Coma. W październiku 1977 roku dostają propozycję nagrania płyty, ale w listopadzie Manny zdecydował się odejść z kapeli. Grupa miała wejść do studia, a nie miała perkusisty. Glenn i Jerry wypożyczyli perkusistę o ksywce Mr. Jim (Jim Catania) z zespołu Continental Crawler i rozpoczęli próby. W styczniu i w lutym 1978 grupa spędziła około 10 dni w studiu i nagrała 17 utworów, z czego 14 miało znaleźć się na albumie zatytułowanym "Static Age". W związku z brakiem czasu chłopaki w zasadzie nagrali wszystkie numery "na żywo", okazjonalnie tylko dodając gitary, chóry etc.
Pomimo początkowego zainteresowania Mercury Rec. zdecydowało się nie wydawać albumu, a gitarzysta Frank Licata (Franche Coma) przez prawie 20 lat trzymał taśmę "matkę" w sejfie bankowym i dopiero w 1996 ta płyta została wydana. Wprawdzie większość utworów z tej sesji ukazała się wcześniej, ale pochodziły one z inaczej zmiksowanej i dodatkowo obrobionej taśmy "matki", którą posiada Glenn Danzig.
Z tej właśnie taśmy wybrano 4 utwory, które znalazły się na wydanej w czerwcu 1978 EP-ce "Bullet". Na tej siódemce po raz pierwszy pokazało się, zaprojektowane przez Glenna, nowe logo grupy. EP-ka wyszła dla własnej wytwórni Misfits o nazwie Plan 9 i ukazały się 3 edycje, różniące się między sobą okładkami. W październiku 1978 roku, po koncercie w Detroit Frankie Coma odszedł od zespołu z powodu swojej paranoi lokomocyjnej. Chłopaki wrócili do New Jersey i skaptowali Rick'a Riley'a, aby zajął jego miejsce na czas koncertów, które mieli już zabukowane w Kanadzie. Rick uczył się piosenek w czasie drogi na koncert. Zaraz po tych koncertach od kapeli odszedł Mr. Jim. Na placu boju pozostali Glenn Danzig i Jerry Only. Panowie się nie załamali i dali ogłoszenia do gazet. Jedno z nich zaowocowało spotkaniem z kolesiem o imieniu Joey. Po sprawdzeniu jego umiejętności gry na perkusji został przyjęty do kapeli, ale Glenn i Jerry wyśmiali jego ksywkę Joey Pills i w zespole otrzymał miano Joey Image. Później Glenn zauważył w The Aquarian ogłoszenie gitarzysty Bobby'ego i od razu do niego zadzwonił. Tak oto w The Misfits pojawił się nowy perkusista i gitarzysta. Przy okazji Bobby uzyskał przydomek Steele z powodu stalowej protezy w nodze.
3 grudnia 1978 The Misfits zagrali swój pierwszy koncert w nowym składzie. 22 grudnia 1978 THE MISFITS zagrali koncert w Max's Kansas City. Został on nagrany, a utwór "Attitude" ukazał się później na LP "Flipside Vinyl Fanzine Vol. 2". Ciekawostką jest to, że w czasie gdy "Attitude" był rejestrowany, Bobby Steele miał już tylko dwie struny w swojej gitarze.Jeszcze tej samej nocy odbył się drugi występ, który został nagrany na wideo w Studio Zero. 26 stycznia 1979 roku kapela weszła do studia aby nagrać singla "Horror Business" i jeszcze tej samej nocy pojawiła się na koncercie Whore Lords - poprzedniej grupy Bobby'ego Steele. Pierwszego lutego Jerry Only był wieczorem na przyjęciu u Sid'a Vicious'a, a rano dowiedział się iż Sid nie żyje. 5 lutego odbyło się miksowanie nagranego materiału. W marcu miał się ukazać singiel z utworami "Who Killed Marilyn" / "Where Eagles Dare", ale z niewiadomych przyczyn nigdy nie został opublikowany.Plakat promujący koncert w Max's Kansas City, który miał miejsce 28 marca 1979 po raz pierwszy przedstawiał ich nowe logo "Crimson Ghost" czyli osławioną, białą czaszkę na czarnym tle. W czerwcu 1979 ukazała się EP-ka "Horror Business", nagrana podczas styczniowej sesji. Nakład "Horror Business" wyniósł ogółem 5000 kopii na żółtym winylu i 25 promocyjnych kopii na winylu czarnym. W październiku ukazała się EP-ka "Night Of The Living Dead". Pozostałe dwa utwory to "Where Eagles Dare" i "Rat Fink", jedyny cover, jaki The Misfits kiedykolwiek nagrali z Glenn'em Danzig'iem. Nakład tego singla wyniósł 2000 sztuk, a nagrania pochodziły z sesji nagranej w czerwcu 1979 w Song Shop.

Późnym wieczorem 21 listopada grupa przyleciała do Anglii, aby zagrać wspólną trasę z The Damned. Według zapowiedzi THE MISFITS mieli przed sobą 24 koncerty i 28 dni pobytu na Wyspach. Dzień później Jerry pojawił się bez zapowiedzi w domu Dave'a Vanian'a (wokalisty The Damned), podczas, gdy reszta kapeli czekała w hotelu. Pomimo, że Jerry i Dave dogadali się już wcześniej na temat wspólnych koncertów, to reszta The Damned nie spodziewała się ich zupełnie. The Damned, którzy już od dawna mieli zabukowane koncerty z kapelą z północy Irlandii o nazwie Victim, dodali The Misfits do kompletu. Pomimo, że Victim byli grupą otwierającą, to na plakatach jako support widnieli Misfits. 24 listopada po próbie sprzętu, Jerry i reszta bandy dowiedzieli się, że nie dostaną kasy i odwołali resztę koncertów. Tak więc ich tournee skończyło się na jednym występie.
W kwietniu 1980 do Misfits dołączył nowy perkusista Arthur Googy. Stosunki pomiędzy Glennem i Bobbym pogorszyły się tak znacznie, że gdy 8 lipca 1980 Arthur zagrał swój pierwszy koncert z Misfits, był to jednocześnie ostatni występ Bobby'ego. Istnieje nagranie z tego koncertu, ale nie zostało ono dotychczas opublikowane. 2 października Bobby ostatecznie wyleciał z kapeli, a na jego miejsce wskoczył młodszy brat Jerry'ego - Doyle. Doyle od dawna włóczył się z kapelą, a Jerry i Glenn zaczęli uczyć go gry na gitarze, gdy miał zaledwie 13 lat.

Wracając do Bobby'ego, to zdążył jeszcze wziąć udział w sesji nagraniowej w sierpniu 1980 roku, gdzie chłopaki nagrali materiał na siódemki "3 Hits From Hell" i "Halloween" ale obie ukazały się dopiero w 1981 roku. Dużo wcześniej na brytyjskim rynku pojawił się 6-cio numerowy maxisingiel "Beware", który zawierał nagrania z EP "Bullet" + utwór "Last Caress" oraz 2 utwory z EP "Horror Business". Ten singiel miał być wydany jako płyta promująca brytyjską trasę Misfits, ale firma Armageddon Records nie zdążyła na czas i opublikowano go dopiero w styczniu 1980.
31 października 1980 roku w Halloween grupa wystąpiła w "Uncle Floyd Show", a później, tej samej nocy szesnastoletni Doyle zagrał swój pierwszy w życiu koncert. Miało to miejsce w Irving Plaza, a na widowni pojawił się, zaproszony jeszcze przez Bobby'ego Steele, Frank Zappa.W kwietniu 1981 ukazała się EP-ka "3 Hits From Hell", a jej cztery różne nakłady wyniosły ostatecznie 10800 sztuk. Następnie pojawił się singiel "Halloween" i - co chyba oczywiste - płyta o takim tytule mogła pojawić się wyłącznie 31 października tego samego roku. Jej nakład wyniósł około 5000 egzemplarzy. W składzie na tym singlu wymieniony jest już Doyle, ale na gitarze grał jeszcze Bobby Steele.

O tym, że grupa była bliska rozpadu w 1980 roku może świadczyć fakt, że w całym tym roku zagrała zaledwie dwa koncerty, a w następnym było ich tylko 10, a i te wszystkie zagrali dopiero w drugiej połowie 1981. Jeżeli już o koncertach mowa, to w początkowym okresie Misfits nie grali ich zbyt wiele. W 1977 roku było ich 6, w 1978 - 17, w tym dwa w Kanadzie wspólnie z Viletones. W następnym roku 13, w tym jeden w Wielkiej Brytanii. 5 sierpnia 1979 zagrali w Nowym Jorku koncert jako support dla The Damned i od tego czasu datują się ich wzajemne kontakty.
Rok 1981 to wspólne występy z tak znanymi kapelami jak Meatmen, Necros, Toxic Reasons i Black Flag. W tym też roku Glenn Danzig nagrał solowego singla w Mix-o-lydian Studio. Glenn zagrał na wszystkich instrumentach, a singiel "Who Killed Marilyn" / "Spook City U.S.A." ukazał się 5 sierpnia 1981 w nakładzie 5525 sztuk. W tym czasie miało też miejsce zabawne wydarzenie. Podczas jednej z prób Misfits, gdy Jerry odkręcił na maxa swój 400 W wzmacniacz, a Doyle
zrobił to samo ze swoim (600 W), po wydaniu pierwszych dźwięków zawalił się dach garażu, w którym grupa robiła próby. Na szczęście nikomu nic się nie stało.
Z Black Flag zagrali 21 listopada 1981 w klubie "On Brodway" w San Francisco, a dwa utwory "All Hell Breaks Loose" i "We Are 138" znalazły się później na koncertowej 12" "Evilive". W kawałku "We Are 138" na scenę wskoczył Henry Rollins i zaśpiewał razem z Misfits. Niecały miesiąc później, bo 17 grudnia 1981 Misfits zagrali jako gwiazda wieczoru w klubie The Ritz w Nowym Jorku. Początkowo w takiej roli miał wystąpić Tenpole Tudor, ale niespodziewanie zamiast niego pojawili się kolesie z The Misfits! Jako przedbieg grał nowy band Bobby'ego Steele - The Undead. Nienawiść pomiędzy dawnymi członkami Misfits musiała być spora, gdyż podczas występu The Undead chłopaki z Misfits rzucali w stronę Bobby'ego różne przedmioty. Gdy jednak Misfits wyszli na scenę role się odwróciły i tym razem publika rzucała śmieciami w nich; wkurzony Glenn zwracał jej kilkakrotnie uwagę, co możemy usłyszeć we fragmencie tego koncertu, który znalazł się na płycie "Evilive". Aby jeszcze bardziej dopiec byłemu gitarzyście Glenn zmienił fragment tekstu utworu "Teenagers From Mars" tak, że znalazły się tam słowa "oszczerca Bobby". Potem czynił tak jeszcze kilkakrotnie podczas następnych koncertów a nawet wyzywał go od pedałów.

Nieco wcześniej, bo w lecie 1981, grupa nagrała materiał na swój pierwszy, oficjalny LP, zatytułowany "Walk Among Us". Początkowo miał on zostać wydany już we wrześniu, ale z niewiadomych powodów pomysł ten został zarzucony. W styczniu 1982 nastąpił finalny remix nagranego materiału. Ostatecznie LP ukazał się w marcu 1982 roku. Album miał kilka reedycji i ogółem w 1982 roku rozszedł się w nakładzie około 40 tys. egzemplarzy. 28 lutego 1982 roku koncertem w Waszyngtonie Misfits rozpoczęli "Walk Among Us Tour". Obejmowała ona 14 koncertów z takimi kapelami jak Necros, Kraut, Fear, Even Worse, The Meatmen, Saccharine Trust, 100 Flowers, Battalion Of Saints i Dickies.
10 kwietnia chłopaki wzięli udział w audycji radia Kalk w Berkeley przed swoim koncertem w Elite Club w San Francisco. Przed nimi grali kolesie z The Flesheaters i The Undead (był to kalifornijski band, który nie miał nic wspólnego z grupą Bobby'ego Steele). Okazało się, że kilku pijanych frajerów notorycznie rzucało śmieciami w kapele. Gdy na scenę wyszli chłopcy z Misfits jeden z przygłupów wybrał sobie głowę Doyle'a jako cel dla swoich puszek piwa. Po pięciu kawałkach Arthur i Rocky (roadie i brat Jerry'ego i Doyle'a) wskoczyli w publikę, aby powstrzymać dowcipnisia. Podczas bijatyki jaka się rozpętała Doyle rozwalił gitarę na łbie jednego z krewkich palantów. Na szczęście koleś przeżył i sprawa nie trafiła do sądu, ale koncert został przerwany z powodu tych zamieszek.

25 czerwca 1982 zagrali ponownie w Irving Plaza wspólnie z The Necros. Ponieważ ciągle nie mieli stałego perkusisty, na tym koncercie zastępował go Todd Swalla z Necros. W lipcu 1982 do USA powrócił były perkusista Black Flag - Robo. Henry Rollins zadzwonił do niego, że The Misfits poszukują pałkera. Robo oddzwonił do Glenna i został przyjęty.
W międzyczasie ukazała się EP-ka "Evilive". Początkowo była ona dystrybuowana przez Misfits Fiend Club. Ogółem opublikowano około 2000 sztuk i 33 egzemplarze specjalnej edycji, gdzie znalazły się po 3 EP-ki z różnymi okładkami (były na nich zdjęcia Glenna, Jerry'ego i Doyle'a) oraz autografami Glenna. W rok później niemiecka firma Aggressive Rock Produktionen wydała "Evilive" jako dwunastocalówkę.24 września 1982 roku koncertem w Akron grupa rozpoczęła "Evilive Tour" i zagrała ogółem 16 koncertów, w większości z Necros u boku. 17.10.82 po koncercie w Tupelo (Nowy Orlean) obie kapele wybrały się na pobliski cmentarz. Wszyscy zostali aresztowani pod zarzutem okradania grobów pomimo, że niczego takiego nie zrobili. Zamiast pojawić się przed sądem dnia następnego, chłopcy z Misfits zapłacili kaucję i odjechali na następny koncert na Florydzie. W dwa dni później The Necros byli ponownie w pudle i nie zagrali z Misfits. Ogólnie The Misfits koncertowali w 1982 roku 33 razy, a od czerwca do grudnia grali razem z Necros, Beastie Boys, ODFX, Fate Unknown, Violent Apathy, Social Distortion i Discharge.
Początek 1983 roku to nowe koncerty pod szyldem "Earth A.D.". W styczniu zagrali ich 12. Luty to czas na odpoczynek i szlifowanie nowego materiału, a pod koniec marca znowu wyjazd w trasę. W Unicorn Recording Studio w Santa Monica w ciągu nocy nagrali (w większości bez wokali) materiał na "Earth A.D.". Glenn przespał prawie całą tę sesję i obudził się tylko, aby dośpiewać wokal w trzech numerach. Nagrali wtedy siedem utworów, ale żaden z nich nie był jeszcze kompletny. Inżynierem dźwięku był przy tej i następnej sesji koleś o ksywce Spot, który wcześniej współpracował z Black Flag. Kolejna sesja odbyła się w lipcu, w studiu Fox w Rutherford (New Jersey) i tutaj właśnie nagrano resztę kawałków oraz dograno wokale i dodatkowe instrumenty do utworów zarejestrowanych w kwietniu. W ten właśnie sposób powstał super krótki i szybki album "Earth A.D./Wolfs Blood". Wprawdzie w studio Misfits nagrali 11 utworów, ale na LP znalazło się tylko 9. Na tym albumie melodie i wokal podporządkowane zostały sile i szybkości. Wpływ innych, amerykańskich grup hardcore na styl Misfits był zauważalny, ale kapela dołożyła jeszcze trochę metalowej energii i brzmienia. Okładka płyty też jest totalnie demoniczna i przedstawia rysunek członków kapeli w otoczeniu ciał w różnym stopniu rozkładu, zombies i reszty potworów. W lipcu 1983 grupa nagrała także utwór "Die Die My Darling", ale nikt dziś już nie pamięta, gdzie i kiedy się to odbyło.

Trasa promująca tą płytę - "Earth A.D. Tour" - objęła w sumie 20 koncertów zagranych od stycznia do sierpnia z takimi grupami jak Necros, Big Boys, The Manimals, Circle Jerks, Youth Brigade, Stickmen, The Offenders, F.U. Death, Negative Approach, Black Flag, Rosemary's Babies i Antidote. Jeszcze przed dokończeniem materiału na LP "Earth A.D." w czerwcu Glenn w kilkunastu wywiadach sugerował, że chce opuścić grupę, a Henry'emu Rollinsowi powiedział to otwarcie. W czasie, gdy Misfits nagrywali resztę numerów, w studiu obecny był Steve Zing, który później został członkiem Samhain. Początkowo "Earth A.D." był planowany jako pięcionumerowa EP-ka, ale w studiu zespół zdecydował dograć "Green Hell" i " Hellhound" - dwa utwory, które grali już na koncertach. Dodatkowo Glenn dołożył "Blood Feast" i "Death Comes Ripping", kawałki, które napisał już z myślą o Samhain. W sierpniu '83 po ostrej kłótni z Glennem, Robo opuścił piwnicę, w której Misfits mieli próby i rozstał się z kapelą. To umocniło Glenna w postanowieniu, aby odejść z zespołu, w rezultacie czego odwołał zapowiadane na wrzesień koncerty w Kanadzie oraz planowany wyjazd na trasę do Niemiec.

29 października 1983 roku w Graystone Hall w Detroit Misfits zagrali swój pożegnalny koncert. Był to jednocześnie jedyny występ nowego perkusisty Briana Damage, który tak się stremował, że Glenn wyrzucił go po pierwszym kawałku. Przez resztę koncertu bębnił Todd z zaprzyjaźnionych Necros. Jerry i Doyle niezadowoleni z takiego obrotu sprawy zagrali cały koncert siedząc na wzmacniaczach. Doszło do tego, że po koncercie Glenn chciał zostawić Briana w Detroit, ale Jerry wstawił się za nim i ostatecznie podczas jazdy Jerry i Doyle siedzieli z przodu, a Glenn i Brian z tyłu. To był ostatni raz kiedy Jerry i Doyle rozmawiali z nimi obydwoma. Tak w zasadzie kończy się pierwszy okres działalności Misfits. Jerry i Doyle przeprowadzili się wraz z całą rodziną do Wernon, gdzie pracowali razem z Robo w fabryce maszyn The Proedge prowadzoną przez ich ojca. Jeszcze w 1983 nakładem Aggressive Rock Produktionen z Niemiec ukazał się poszerzony o dwa numery LP "Earth A.D.". W maju 1984 ukazał się maksi-singiel "Die Die My Darling". W 1985 Glenn wszedł do Reel Platinum Studio w Lodi, dograł i poprawił basy i gitary w 9 utworach z sesji "Static Age", a we wrześniu nakładem Plan 9/Caroline Rec. ukazał się LP "Legacy Of Brutality". W ciągu kilku następnych lat ukazało się parę oficjalnych wydawnictw jak kompilacje "Collection I i II" ('85), poszerzone o pięć kawałków wydanie "Evilive" ('87)
jako LP ('87), "Coffin Box" (4 CD's) ('97) i "Static Age" LP/CD ('97). Oprócz tego wciąż pojawiają się wydawnictwa bootlegowe.
Reaktywacja MISFITS po latach to już zupełnie inna historia...

Wydawnictwa
COUGH/COOL 7" (Blank, 1977)
BULLET 7" (Plan 9, 1978)
HORROR BUSINESS 7" (Plan 9, 1979)
NIGHT OF THE LIVING DEAD 7" (Plan 9, 1979)
BEWARE 12" (Cherry Red/Plan 9, 1980)
3 HITS FROM HELL 7" (Plan 9, 1981)
WHO KILLED MARILYN? 7" (Plan 9, 1981)
HALLOWEEN 7" (Plan 9, 1981)
WALK AMONG US LP (Ruby/Slash, 1982)
EVILIVE EP (Plan 9, 1982)
EARTH A.D./WOLFSBLOOD LP (Plan 9, 1983)
DIE DIE MY DARLING 12" (Plan 9, 1984)

Wznowienia
LEGACY OF BRUTALITY LP (Plan 9/Caroline, 1985 - nagrania z lat 1978-81)
MISFITS LP (Plan 9/Caroline, 1986 - znane jako "Collection I" nagrania z lat '1978-83)COLLECTION II LP (Caroline, 1995 - nagrania z lat '1978-83)
4-CD BOX SET (Caroline, 1996)
STATIC AGE LP (Caroline, 1997 - sesja z 1978)

Kompilacje
FLIPSIDE VINYL FANZINE vol. 2 LP (Gasatanka/Enigma, 1985)
PARANOIA YOU CAN DANCE TO LP (Weird System, 1986)

czwartek, 15 października 2009

ACID ROTTEN BUT OK - Suffered from AIDS

Zespół ACID ROTTEN BUT OK pochodził ze Szczecina i mimo tego, że wydali jednego z pierwszych niezależnych singli w Polsce i demo, to informacji o nich nie ma za wiele. Materiał na singla nagrali w 1990 roku w składzie Cypil - bas, wokal; Grechuta - wokal; Zalew - perkusja; Ozzy - gitara. Kaseta demo "Ruelka" wyszła w 1991 roku i wydał ją Wojtek Kuśpik z Flabby.

Skład ACID ROTTEN BUT OK wywodzi się z kapeli grającej grind/thrash MORTUARY, która powstała w 1988 roku. Wydali kasetę "Poplin", wydali na kasecie próbę z 1989 roku i drugie demo "Aqua To-fa-na".
Po rozpadzie MORTUARY założyli bardziej hardcorowy ACID ROTTEN BUT OK. W MORTUARY grali - Grechuta, Zbigniew Ozzy Szmatłoch i Jarosław Cypil Kedra.
Na zdjęciu MORTUARY. Od lewej: Fryl, Kedra, Różański, Szmatłoch, Grechuta.
Do posłuchania singiel i demo. No i okładka mistrza Prosiaka!

Aborcja


Możesz decydować o śmierci
Nienarodzonych jeszcze dzieci
Jesteś przeciwko aborcji
Bo tak mówi kościół?
Nie chcesz zabić nieświadomego
Życia kilku komórek
Które po latach wegetacji
Pożałują, że przyszły na świat
Dajesz mu nędzne życie
Zamiast miłej nieświadomości
Gdy po latach powie ci w twarz
Że żałuje, że się urodził
Dajcie im umrzeć z honorem
Tak, jak ginie kulawy koń
Nie słuchajcie się kościoła
On i tak już dużo na was zarobił

Gdzie jest ozon?
Produkujecie kosmetyki
Kupujecie pachnidła
Wydawajcie pieniądze
I podobajcie się wszystkim
Bo wy musicie ładnie pachnieć
Musicie wspaniale wyglądać
Od tego zależy Wasze życie
I dalsza wegetacja
Bo wy wegetujecie
Bo wegetacja jest piękna
Chcecie żyć czyimś kosztem
Po co macie żyć?
Umrzyjcie wszyscy
Idźcie się wykąpać
W waszych akwenach
Czystych basenach
Kiedy Bóg Was weźmie na sąd
Spyta się...gdzie jest ozon?
Ale Boga nie ma
Nie wiem kto Was spyta.

piątek, 11 września 2009

BOSKOPS - Skorbut


Niemiecki zespół BOSKOPS powstał w Hannoverze na ruinach zespołu BLITZKRIEG na przełomie lat 1982-1983. Byli najpopularniejszym zespołem w swoim regionie obok BLUT + EISEN, THE CRETINS i DAILY TERROR.

W pierwszym oryginalnym składzie na drugiej gitarze z zespołem grała kobieta i w tym składzie nagrali pierwszą płytę "Sol 12" w 1983 roku. Płyta miała niezłego kopa, szybkie tempo i surowe gitary. Niestety wytwórnia Frostschutz zbankrutowała zaraz po wydaniu płyty BOSKOPS i nie była osiągalna aż do końca lat 90-tych.

Przed nagraniem drugiej płyty z zespołu odeszła gitarzystka, co chyba nie wyszło zespołowi na dobre, bo ich płyta "Lauschgift" nie była już taka szybko jak poprzednia. Jakkolwiek jest to dobra płyta i słychać, że zespół zrobił spore postępy.

W 1988 roku BOSKOPS nagrali kolejny album "Fedia" na którym dodali już więcej thrashu i materiał jest bardziej hardcorowy niż dwie pierwsze płyty. W 1991 nagrali jeszcze w nowym składzie typowo hardcorowy materiał "Non plus ultra", ale nie był on już taki ciekawy jak dwie pierwsze płyty. Krótko po tym wydawnictwie zespół rozpadł się.

Po rozpadzie BOSKOPS Pedder, Ralle i Raffa założyli zespół RAT'S GOT THE RABIES. Do posłuchania dołączam składak "Kaine experimente", gdzie obok BOSKOPS znajdziecie m.in.: RAZZIA, UPRIGHT CITIZNES, DAILY TERROR, THE BUTTOCKS.
Wydawnictwa
Sol 12 LP (Frostschutz, 1983)
Lauschgift LP (Mülleimer 1985)
Fedia LP (Eig, 1988)
Non plus ultra CD (Snake, 1991)
Kompilacje
Kaine experimente LP (Weird System, 1983)
P.E.A.C.E. 2xLP (R Radical, 1984)
Babylon Bleibt Fahren LP (Babylon Bleibt Fahren, 1985)
We Don't Need Nuclear Force LP + 7" (Mülleimer, 1986)
Hardcore vol 1 LP (Starving Missile, 1988)
Das waren noch zeiten LP (Snake, 1989)