MINOR THREAT - In my eyes

MINOR THREAT został założony w 1980 roku w Waszyngtonie przez wokalistę Ian'a MacKaye i perkusistę Jeff'a Nelsona, dwóch byłych członków jednego z pierwszych hardcorowych zespołów w Waszyngtonie TEEN IDLES. Ian był bardzo mocno zaangażowany w niezależną scenę i był przeciwny konsumpcji alkoholu i narkotyków, które rozpieprzały scenę punk od wewnątrz. Będąc wierny swoim przekonaniom DIY wraz z Nelsonem założyli własne wydawnictwo Dischord Records w czym pomogły im pieniądze zarobione przez TEEN IDLES. Zresztą pierwszym wydawnictwem Dischord Records był singiel TEEN IDLES, a wokalista tego zespołu Nathan Strejeck przez jakiś czas pomagał prowadzić wytwórnię.

Do MINOR THREAT dołączył Lyle Preslar (ex-VILE LYLE AND THE EXTORTS), a później basista Brian Baker. MINOR THREAT zaczeli próby, a w tym samym czasie wystartowały takie zespoły jak S.O.A., GOVERNMENT ISSUE i YOUTH BRIGADE. Jak wiele zespołów ze wschodniego wybrzeża byli pod dużym wpływem brytyjskiego punka, ale również byli mocno zafascynowani BAD BRAINS, którzy również pochodzili z DC. Wściekłe, walące prosto w oczy teksty, szybkie tempo utworów i energia kapeli sprawiły, że MINOR THREAT wkrótce stali się zespołem kultowym.

Na początku 1981 roku MINOR THREAT wydają swojego pierwszego singla z 8 utworami, oczywiście w Dischord Records. Wszystkie kawałki były czadowe, ale najwięcej emocji wywołał kawałek "Straight edge", w którym Ian wykrzykuje tekst przeciwko uzależnianiu się od alkoholu i narkotyków. Ten kawałek - chociaż wogóle nie było to intencją MacKaye'a - dał początek ruchowi, który nazwał się straight edge i okrzyknął MINOR THREAT czołową kapelą ruchu. Prawdę mówiąc MINOR THREAT nigdy nie chcieli być okrzyknięci mianem zespołu straight edge, a raczej zespołem hardcore z kilkoma tekstami związanymi z tą filozofią.

W tym czasie filozofia członków zespołu była bardziej luzacka niżby to pasowało "wyznawcom" straight edge. Ian MacKaye był jedynym członkiem MINOR THREAT, który był przeciwny używaniu alkoholu i narkotyków i tego nie robił. Baker nie pił i się nienarkotyzował, ponieważ był zajęty robieniem muzyki hardcore dla dzieciaków. Preslar i Nelson nazywali siebie straight edge, ale zdażało się im pić okazjonalnie alkohol, a Nelson czasami nawet palił trawę. Tak czy inaczej ani alkohol ani narkotyki nie były jakąś ważną częścią ich życia, wierzyli w filozofię straight edge.

Pod koniec 1981 roku wychodzi kolejny czadowy singiel zespołu "In my eyes". Na tym singlu znalazły się chyba dwa najbardziej kontrowersyjne teksty MINOR THREAT. Pierwszy z nich to "Out of step", który wywołał spór pomiędzy MacKaye'em a Nelsonem. Tekst przedstawiał filozofię Ian'a: "Don't smoke/don't drink/don't fuck/At least I can fucking think". Bunt przeciwko alkoholowi, narkotykom, paleniu i okazjonalnemu seksowi. Jeff Nelson chciał by w tekście pojawiło się słowo "I" czyli "ja", żeby Ian śpiewał o sobie i swojej postawie, a nie narzucał jej potencjalnemu słuchaczowi. Rozmowę pomiędzy Ian'em a Jeffem nagrał w studiu Don Zientara i pojawiła się ona na późniejszej płycie zespołu.

Kolejnym, chyba najbardziej kontrowersyjnym utworem MINOR THREAT był "Guilty of being white". Kawałek był o przeżyciach Iana ze szkoły średniej, gdzie białe dzieciaki były w mniejszości i często były celem prawdziwych lub wyimaginowanych ataków czarnej większości. Wielu ludzi widząc taki tytuł i łysą głowę Iana wychodziło z założenia, że jest on rasistą. Pojawiło się wiele debat na temat tego kawałka - zarówno na scenie jak i w samym zespole - czy ma on wymowę rasistowską. Mimo tego, że Ian miał dobre intencje i wciąż wierzy, że kawałek nie jest rasistowski, to jednak niesmak pozostał. Wiele lat później SLAYER zagrał ten kawałek zmieniając jednak w tekście słowo "white" na "right" - wokalista SLAYER Tom Araya jest latynosem i urodził się w Chile.

MINOR THREAT nie byli zespołem politycznym. Jak wiele kapel z DC w tamtym czasie skupiali się w swoich tekstach na sprawach osobistych, scenie, relacjach pomiędzy ludźmi - trochę dziwne, bo mieszkali w stolicy USA. W sumie cały ruch straight edge stronił od bieżących wydarzeń politycznych.

Dzieciaki na scenie w DC pochodziły głównie z klasy wyższej i średniej i scena DC zapracowała sobie na miano snobistycznej. Głównym celem załogi z DC była scena nowojorska. Ian, Henry Garfield z S.O.A. (znany później jako Henry Rollins), Sub Gray z IRON CROSS i Mark Sullivan z SLINKEES stali się znanymi zadymiarzami przyjeżdżającymi na koncerty do Nowego Jorku. Dzieciaki zamiast słuchać muzyki naparzały się między sobą.

Latem 1981 roku MINOR THREAT mają wyruszyć na pierwszą trasę wspólnie z kumpali z podwórka YOUTH BRIGADE. Niestety matka gitarzysty YOUTH BRIGADE nie zgodziła się pożyczyć vana i trasę odwołano. Lyle Presler przeniósł się na uniwersytet do Evanston, IL i zespół postanowił zawiesić działalność. Jeff i Ian założyli zespół GRAND UNION/SKEWBALD (kłócili się o nazwę), Brain Baker przyłączył się do GOVERNMENT ISSUE.

W międzyczasie Dischord wypuścił składak "Flex your head" z takimi zespołami jak MINOR THREAT, S.O.A., TEEN IDLES, THE UNTOUCHABLES, GOVERNMENT ISSUE, VOID, IRON CROSS, ARTIFICIAL PEACE, DEADLINE, REC C. Płyta stała się bardzo popularna i rozeszła się w ekspresowym tempie. Dzięki tej płycie ludzie w całym USA i na świecie dowiedzieli się, co dzieje się na scenie hardcore w Waszyngtonie.

Lyle rzucił wkrótce szkołę. Wszyscy członkowie MINOR THREAT poczuli, że to był błąd, żeby zawiesić działalność kapeli. Lyle wrócił wiosną 1982 roku do domu i zespoł wznowił próby i znowu zaczął koncertować.

Trasy koncertowe nie były łatwe dla MINOR THREAT - albo podążały za nimi hordy pełnych przemocy fanatyków straight edge albo pojawiały się grupy, które były przeciwko straight edge i zawsze chciały udowodnić coś Ianowi, przeważnie za pomocą pięści. Byli nawet atakowani przez feministki za ich "kompletną abstynencję" - co było oczywiście bzdurą. Pojawiły się plotki, że członkowie MINOR THREAT to geje...

Po powrocie do DC nie było lepiej. Zespół był krytykowany za to, że się reaktywował, że popularnośc zrobi z nich kolejną gwiazdę rocka, że oddalają się od sceny punk. Pod koniec 1982 do MINOR THREAT dołączył basista Steve Hansgen, a Brian przerzucił się na gitarę. W tym samym czasie drugą gitarę dorzucili również goście z FAITH, SSD i BLACK FLAG.

W 1983 MINOR THREAT realizują 12" "Out of step". Płyta jak zwykle była z kopem i pełna energii, ale w zespole zaczęły się problemy. Członkowie kapeli byli już zmęczeni falą krytyki ze wszystkich stron, bójkami na koncertach, stage divingiem, kiedy ludzie skacząc ze sceny przewracali Bakera i Preslara oraz wywracali wzmacniacze. Zaczął się konflikt pomiędzy MacKaye'em, Bakerem i Hangsenem. Wkrótce Hangsen opuścił MINOR THREAT. Ale to nie rozwiązało problemów w zespole. Jeff, Brian i Lyle optowali za graniem bardziej pop rockowego materiału niż hardcore. Byli wtedy pod dużym wpływem albumu "War" zespołu U2.

Drugim problemem było to, że nikt w zespole nie był tak mocno zaangażowany w DIY jak Ian. Etyka DIY spowodowała problemy finansowe w zespole. Zespół dostawał małe pieniądzę za koncerty, bo Ian upierał się by utrzymywać jak najniższe ceny biletów. Kasy z płyt też nie było wiele, bo sprzedawano je po najniższych cenach.

Nikogo nie zaskoczył rozpad zespołu w 1983 roku. Wiele zespołów, które zaczynały z MINOR THREAT zaczęło grać w kółko to samo. Zaczęła się stagnacja w DC, wiele zespołów zaczęło flirtować z metalem, koncerty wypełniła jeszcze większa przemoc niż wcześniej - prawie każdy koncert w DC kończył się bójką. Ian przyglądając się całej tej przemocy zadeklarował się jako pacyfista i napisał piosenkę "Last song", którą MINOR THREAT zagrali tylko raz na swoim ostatnim koncercie.

Po rozpadzie zespołu Baker, Preslar i Nelson zaczęli pisać nową muzykę, która brzmiała jak U2. Ian nie mógł śpiewać w takim zespole, tym bardziej, że reszta chciała podpisać kontrakt z jakąś dużą wytwórnią. MacKaye odszedł z zespołu, a kapela się rozpadła. Nelson namówił Iana, by nagrać w studiu kawałek "Last song". Ian zgodził się. Kawałek przemianowano na "Salad days" i Dischord wydał singiel pod tym samym tytułem dopiero w 1985 roku.

Po rozpadzie MINOR THREAT członkowie zespołu udzielali się w innych projektach. Lyle i Brian założyli grupę 400, a potem dołączyli do MEATMEN. Ian pojawił się w grupie EMBRACE, która wydała jeden album. Nelson założył zespół THREE z byłymi członkami GRAY MATTER. Brian Baker po krótkim okresie gry w MEATMEN założył zespół DAG NASTY, a w 1995 dołączył do BAD RELIGION. Lyle Preslar zaczął pracować dla Caroline Records, a później dla Razor and Tie Records. Jeff Nelson grał z SENATOR FLUX i HIGH BACK CHAIRS. Ian zmiótł wszystkich pod koniec lat 80-tych swoim nowym zespołem FUGAZI.

Dyskografia

Minor Threat 7"EP (Dischord, 1981)

In my eyes 7"EP (Dischord, 1981)

Out of step 12" (Dischord, 1983)

Salad days 7" EP (Dischord, 1985)

Wznowienia

Two 7"s on a 12" LP (Dischord, 1984 - dwa pierwsze single)

Dischord: The year in 7"s CD (Dischord - dwa pierwsze single i kawałki z "Flex Your Head")Complete discography CD (Dischord - wszystko co wydali)

First demo 7"EP (Dischord, 2003)

Bootlegi

Demos 7"EP (Lost & Found)

Live at Buff Hall 7"EP (Lost & Found)

MINOR THREAT/YOUTH BRIGADE split LP

12XU - Live LP 1989

Kompilacje

Flex your head LP (Dischord, 1982)

20 years of Dischord 3xCD (Dischord, 2002)

VIDEO:http://www.youtube.com/watch?v=mOf6w59jz_g