DISORDER - Distortion to deafness

Kolejna legenda z Wielkiej Brytanii - mistrzowie hałasu, nieporządku i chaosu - DISORDER. Zespół powstał w 1980 roku w Bristolu. W pierwszym składzie znaleźli się: Steve Curtis - wokal, Steve Allen - gitara, Nick Peters - bas i Virus - perkusja. Po jakimś czasie Steve Robertson zastąpił na basie Petersa i w tym składzie DISORDER nagrali dwa pierwsze single - "Complete disorder" 7"EP i "Disortion to deafness" 7"EP - oba w 1981 roku.

Kapela wysłała swoje demo do lokalnej wytwórni punkowej Riot City Records, ale label nie był zainteresowany wydaniem DISORDERA. Chłopcy postanowili założyć własne wydawnictwo pod nazwą Disorder Records.

W zespole ponownie zaczęły się roszady personalne - Robertson rozstał się ze swoją dziewczyną Beki Bondage (VICE SQUAD) i zaczął wąchać klej, Virus popadł w kłopoty z prawem, a następnie dołączył do AMEBIX. Z zespołu odszedł również Dean, który został sprzątaczem toalet w Taunton. Jego miejsce zajął Phil Taf Lovering (THE X-CERTS) i przejął obowiązki basisty. Taf w przyszłości stał się jedynym stałym członkiem DISORDER.

W 1983 roku zespół wydaje w swojej własnej wytwórni kolejny singiel "Mental disorder" 7"EP oraz 12" "Perdition", rok później wychodzi wznowienie singli na 12" zatytułowanej "Complete disorder - The singles" i przychodzi czas na pierwszy pełnowymiarowy album "Under the scalpel blade", który ukazuję się w 1984 roku. Jakiś czas po wydaniu debiutanckiego LP DISORDER przenoszą się do Norwegii. Tam wydają najpierw płytę live z koncertu w Oslo - "Gi Faen I Nasjonaliteten Din Live" w 1985 roku, a następnie split LP z norweską kapelą KAFKA PROCESS w 1986 roku.

Ze starego składu ostaje się tylko Taf, który dobiera sobie muzyków i gra koncerty pod nazwą DISORDER po całej Europie i świecie. DISORDER zagrali m.in. w USA, Japonii, Polsce, Grecji, Włoszech, na Bałkanach...

DISORDER gra koncerty do dzisiaj, wciąż wydaje płyty, tylko nie bardzo wiem, kto tam gra obecnie ze starego składu, bo za każdym razem na koncertach pojawiają się inni goście pod nazwą DISORDER.

DISORDER byli jednym z pierwszych zespołów punk, który zaczął grać punk w taki hałaśliwy, przesterowany i rzężący sposób. Polityczne teksty, mieszkanie na skłotach i koncerty pełne jazgotu postawiły DISORDER obok takich klasyków jak DISCHARGE czy CHAOS UK. John Peel z Radio 1 po usłyszeniu dwóch pierwszych singli powiedział, że brzmią jak gówno...

Dyskografia

COMPLETE DISORDER 7"EP (Disorder Records, 1981)

DISTORTION TO DEAFNESS 7"EP (Disorder Records, 1981)

PERDITION 12" (Disorder Records, 1983)

MENTAL DISORDER 7"EP (Disorder Records, 1983)

UNDER THE SCALPLE BLADE LP (Disorder Records, 1984)

COMPLETE DISORDER: THE SINGLES 12" (Disorder, 1984)

GI FAEN I NASJONALITENTEN DIN LIVE LP (Disorder Records, 1985)

VIOLENT WORLD LP (Disorder Records, 1989)

MORE NOIZE 7"EP (Filthy Fucking Punx Records, 1991)

PAIN, HEADACHE, DEPRESSION 7"EP (Trujaca Fala, 1994)

THE REST HOME FOR SENILE OLD PUNKS PRESENTS DISORDER CD (Anagram Records, 1995)

SLICED PUNX ON MEATHOOKS CD (Anagram Records, 1997)

WE'RE STILL HERE CD (Anagram, 1997)KAMIKAZE CD (Anagram, 2005)

Splity

DISORDER/KAFKA PROCESS - ONE DAY SON ALL THIS WILL BE YOURZ split LP (Disorder Records, 1985)

DISORDER/MUSHROOM ATTACK - MASTERS OF THE GLUENIVERSE split LP/CD (Desperate Attempt Records, 1993)

Wznowienia

SINGLES COLLECTION LP (Disorder Records, 1984)

COMPLETE DISORDER CD (Anagram Records, 1995)

UNDER THE SCALPEL BLADE/ONE DAY SON CD (Anagram Records, 1995)

PERDITION CD (Toys Factory)

DRILLER KILLER: THE COLLECTION CD (1995)

THE BEST OF DISORDER CD (Anagram Records, 1998)

SENILE PUNKS (Bastard Records, 1994)

LIVE IN OSLO/VIOLENT WORLD CD (Anagram, 1995)

RIOT CITY YEARS 81-83 CD (Step 1, 2005)

TOTAL DISORDER CD (Dead Ringer)

Kompilacje

PUNK AND DISORDERLY LP (Abstract Records, 1982)

PUNK AND DISORDERLY vol. 2: FURTHER CHARGES LP (Anagram Records, 1982)

UK/DK: THE ORIGINAL VIDEO SOUNDTRACK LP (Anagram Records, 1982)

BURNING AMBITIONS: A HISTORY OF PUNK 2xLP (Cherry Red Records, 1984)SYMPHONIES FOR THE DISAFFECTED tape (Beerbelly Tapes, 1985)

DIGGING IN WATER LP (Manic Ears Records/COR Records, 1987)

BLITZ HITS 2xLP (1989)

I KILL WHAT I EAT CD (Eccocentric, 1993)

AN INSULT TO OUR FREEDOM LP (Grinding Madness, 1994)

2ND GEN VOL.2 CD (Position Chrome, 2000)

WE ARE GONNA FIGHT BACK AGAINST THE PIG BASTARDS UNTIL WE ARE DEAD CD (Fight Men)

DVD

20 YEARS IN THE VAN (Cherry Red, 2007)

BURNING BRITAIN: THE HISTORY OF UK PUNK 1980-1984 - The DVD (2004) Cherry Red

UK/DK

PROCESSS - Szare masy bezimienne od koryta odepchnięte

PROCESSS to była jedna z oryginalniejszych grup na mapie polskiego punk rocka lat 80-tych. Potrafili świetnie połączyć żywiołowego punka z nowo-falowymi i post-punkowymi klimatami. Tak jak zespoły ŚMIERĆ KLINICZNA, ABSURD, BRZYTWA OJCA pochodzili z Gliwic. Daty powstania zespołu pojawiają się różne, ale my zostańmy przy tej podanej przez sam zespół - październik 1982 rok. W pierwszym składzie grali Andrzej - wokal, gitara, Siwy - bas, Mosiu - gitara, Kigen - perkusja.

Po nieudanym podejściu do festiwalu w Jarocinie w 1984 roku do zespołu dołącza na drugi wokal Nawiedzony. W 1985 roku po dwukrotnym przesłuchaniu zagrali dwa koncerty na dużej scenie. Podczas grania na koncercie w Jarocinie załapali się do filmu o polskim rocku kręconym przez BBC pt. "My blood your blood" (1986 reż. Andrzej Kostenko).

Zespół wystąpił w Jarocinie, w składzie: Andrzej Mierzwa - śpiew, Bogi - gitara, Siwy - gitara basowa, Nawiedzony - instrumenty perkusyjne, śpiew, Kigen - perkusja. Od zespołu odchodzi perkusista Kigen oraz mający kłopoty osobiste wokalista Nawiedzony. Do PROCESSSU dołącza na perkusję Ołówek. Po śmierci basisty Siwego, który zginął w wypadku do zespołu dołącza Marek Ligus, który grał z zespołem do festiwalu "Róbrege" w 1987 roku. W 1986 roku zespół wchodzi do studia CCS Chełstowskiego i nagrywa sesję z której utwór "Stroszek" wchodzi na kompilację LP "Jak punk to punk", a utwór "Kolejny krok cywilizacji" na składankę LP "Radio nieprzemakalnych".

Po powrocie i ponownym odejściu z zespołu perkusisty Kigena zastępuje go Darek Adler, a na bas wskakuje niejaki Czyczko. Wkrótce Adler emigruje do Niemiec i za bębnami zasiada ponownie Ołówek. Zespół gra niewiele koncertów, problemy z wojskiem mają Andrzej Mierzwa i Czyczko. PROCESSS wchodzi do studia Polskiego Radia i nagrywa m.in. utwór "Matko Ojczyzno". PROCESSS rozpada się około 1989 roku. Podobno wokalista PROCESSSU zginął dużo później od ciosu noża, ale tak do końca nie jestem pewien tej informacji.

PROCESSS pozostawił po sobie tylko nagrania na dwóch kompilacjach, kilka utworów radiowych, nagrania koncertowe, demo nagrane w 1985 roku oraz taśmę z tym demo oraz z sesją z 1986 roku. Nagrania studyjne pochodzą z późniejszego okresu działalności PROCESSSU i są zrobione już mocno w klimacie... hmmm... Nieco innym niż wcześniejsze nagrania tego zespołu.

NORMAHL - Kein Bier vor vier

NORMAHL powstali w 1978 roku Winnenden pod Stuttgartem w Niemczech Zachodnich. Zespół założyło czterech uczniów liceum i wkrótce stali się jednym z popularniejszych niemieckich zespołów punk rockowych.

W 1981 roku zadebiutowali pierwszym singlem "Stuttgart über alles" 7"EP, który wydała wytwórnia Mülleimer Records. Zespół miał mocno polityczne i prowokacyjne teksty, chociaż później przeplatały się z sarkastycznymi i ironicznymi kawałkami. Rok po debiucie wydali pierwszy album "Verarschung total" LP.

Wydali jeszcze kilka świetnych albumów - "Ein Volk steht hinter uns" 1982 (The people are behind us), "Der Adler ist gelandet" 1984 (The eagle has landed), "Harte Nächte" 1985 (Hard nights). Po 18 latach działalności NORMAHL zawiesili działalność w 1996 roku, a wokalista Lars Besa rozpoczął swój solowy projekt L.A.R.S.

W 2000 roku zespół jednak powrócił na scenę z mini CD "Sex am Telefon", a wkrótce pojawiła się płyta "IN RI 21". Na 25-lecie NORMAHL wydali płytę "Das ist punk - best of...".

NORMAHL grali w składzie Lars Besa - wokal, Maximilian Kodat - gitara, Manfred Manne Rutzen - bas, Raimund Scobo Skobowky - perkusja, a przez zespół przewinęli się ponadto Jürgen Pipi Pirpamer - gitara i Rüdiger Stamer - perkusja. Zespół gra do dzisiaj i ostatnią płytę wydał w 2006 roku.

Dyskografia

Stuttgart über alles 7"EP 1980

Verarschung Total LP 1981

Ein Volk steht hinter uns LP 1982

Der Adler ist gelandet LP 1984

Harte Nächte LP 1985

Lebendig I - Live in Switzerland LP 1986

Harte Nächte 7"EP 1987

Fraggles 7"EP 1987

Biervampir 12" 1988

Hans im Glück 7"EP 1989

Kein Bier vor vier LP 1989

Merry Jingle 7"EP 1990

Geh wie ein Tiger 7"EP/MCD 1991

Blumen im Müll CD/LP 1991

Drecksau MCD 1992

Diplomatenjagd MCD 1992

Weit weg MCD 1993

Auszeit CD/LP 1993

Lebendig II - Ernst ist das Leben CD 1994

Lebendig III - Heiter ist die Kunst CD 1994

Sex am Telefon MCD 2000

IN RI 21 CD 2002

Das ist Punk – Best of... CD 2003

Sonne im Dezember MCD 2005

Voll Assi CD 2005

Wenn ein Tor fällt... MCD 2006

SORE THROAT - Death to capitalist hardcore

Zespół SORE THROAT powstał w 1987 roku w Yorkshire w Wielkiej Brytanii i ich celem było granie głośno i hałaśliwie. Mimo ultra brutalnej muzyki bardzo mocno tkwili w punku - zapoczątkowali nowy styl, który nazwali noise-core. Byli zaangażowani dość mocno w niezależną sceną hardcore/grind i byli znani ze swej politycznej, ale i bardzo humorystycznej postawy. Rzucali w swych utworach mięchem w kierunku kapitalistów, nazioli, straight edge, społeczeństwo a nawet w takie ikony muzyki jak NAPALM DEATH, D.R.I. S.O.D., SUICIDAL TENDENCIES - krytykowali ich za pójście na tzw. "komercję". Nie byli prawdziwym zespołem, chcieli tylko robić hałas na scenie, napić się i wywrzeszczeć co im się nie podoba. Zainstalowali się w naszej pamięci pomiędzy takimi tuzami ówczesnej sceny jak EXTREME NOISE TERROR, DOOM, DEVIATED INSTINCT i innymi.

W 1987 roku nagrali demo "Aural butchery", a następnie singiel "Death to capitalist hardcore" 7"EP - solidne uderzenie kilkusekundowymi kawałkami grind-core'owymi. W 1988 roku wychodzi ich pierwszy album "Unhindered by talent" LP - surowy, noisowy materiał - tradycyjne kawałki w stylu DISCHARGE przeplatają się z grindcore'owymi 10 sekundówkami! Kolejna ich płyta z tego samego roku "Disgrace to the corpse of Sid" jest jeszcze bardziej zwariowana - eksperymenty noisowe, grindcore'owy holocaust, growling i sample... Za to druga strona płyty prezentuje nam muzykę doom crust punk w stylu AMEBIX.

Ostatni album SORE THROAT zatytułowany "Never mind The Napalm... Here's Sore Throat" wychodzi w 1989 roku i nie ma na niej już za wiele noise-core'a ani grindu, za to chłopaki przerzucili się na klasyczny crust-punk, bardziej doomowaty i hardcore'owy.

SORE THROAT rozpadł si 1990 roku, a w między czasie wydali jeszcze płytę "Indestroy" w 1988 roku pod nazwą SAW THROAT - napakowane apokaliptyczną i ekologiczną treścią utwory połączone w całość w klimacie doom/crust/industrial. Niesamowita rzecz... Również pojawił się ich singiel w 1989 roku pod nazwą SOAR THROAT.

W zespole udział wzięli: Rich Militia - wokal (WARTORN, WARFEAR), Brian Bri Talbot - gitara (DOOM, PELVIC THRUST, METAL MOTHERFUCKERS FROM MARS, WARFEAR, VIRTUAL REALITY, BLOOD SUCKING FREAKS, STALINGRAD), John Doom - bas (DOOM, PELVIC THRUST, POLICE BASTARD, CAIN), Nicky Royles - perkusja, a od 1988 pałkerem kapeli był Paul "Hammy" Halmshaw. Na płytach SORE THROAT można znaleźć covery chociażby SHITLICKERS, ANTISECT, POISON IDEA, HAWKWIND, DISCHARGE czy nawet BLACK SABBATH z czego część to parodie...

Dyskografia

Aural butchery demo (1987)

Death To Capitalist Hardcore 7"EP (1987)

Noise Annoys demo (1988)

Unhindered By Talent LP/cassette (1988)

Disgrace To The Corpse Of Sid LP/CD (1988)

Indestroy LP/CD (pod nazwą SAW THROAT, 1988)

Never Mind The Napalm... MLP/cassette (1989)

Soar Throat 7"EP (pod nazwą SOAR THROAT, 1989)

And We Don't Care compilation CD (1989)

Poison Idea/No Handle Beer demo (1989)

Death to Capitalist Halmshaw compilation CD (demo, Death To Capitalist Hardcore EP, live i nie publikowane numery) (2006)

Kompilacje

A Vile Peace LP (Peaceville)

Spleurk LP (Meantime)

Grindcrusher LP (Earache)

The Hysterical Years LP (Manic Ears)

Six Ways 7" LP (German Label)

Summertime Sampler 7" Flexi (Skateboard magazine)

Volnitza LP (1 In 12 Records)

Bootlegi

Abraham's Ear 7"EP (Aural Butchery demo plus bonus live tracks)

Death To Capitalist Hardcore 7"EP (bootlegged 3 times with red/black sleeve)

Death To Capitalist Grindcore LP

Death To Capitalist Thrashcore LP

Algo Que Nunca Fue CD

Encerrado En El Trago CD

Never Mind The Napalm... CD

Disgrace To The Corpse Of Sid CD

THE MOB - No doves fly here

Legenda brytyjskiego anarcho/peace punka THE MOB powstała w 1978 roku w małej wiosce w pobliżu Yeovil w Somerset. W skład zespołu w tym czasie wchodzili: Mark - gitarzysta, wokalista i tekściarz, Graham - perkusja i Curtis - bas. Wszyscy grali razem w swoim wcześniejszym zespole w szkole o nazwie MAGNUM FORCE. Na początku swojej działalności THE MOB grali koncerty tylko w swojej okolicy, nie zapuszczając się w dalsze regiony Wielkiej Brytanii. W 1977 roku zagrali na Stonehenge Free Festival, który wspierali i na którym grali co roku do 1983 roku.

W 1979 roku kapela zagrała małą trasę po kilku brytyjskich miastach wraz z zespołem HERE AND NOW, a następnie z tym samym zespołem udali się do Europy, a konkretnie na koncerty do Holandii. Ekipa z otoczenia THE MOB zaczęła wydawać własny fanzine "All The Madmen", który wkrótce przeobraził się w wytwórnię płytową o tej samej nazwie. Ludzie z zespołów THE BIKINI MUTANTS i THE ANDROIDS OF MU oraz reszta załogi związani z THE MOB zaczęli być coraz aktywniejsi.

W tym samym roku zespół nagrywa swój pierwszy singiel "Crying again" 7"EP, który został zarejestrowany zimą 1979 roku w Crypt Studio w Stevenage przez Granta Showbiz'a, nagłośnieniowca HERE AND NOW. Singiel wydaje Geoff w swojej wytwórni All Madmen. Pojawia się on w sprzedaży w pierwszych miesiącach 1980 roku.

THE MOB nagrywają materiał na kolejny singiel "Witch hunt" 7"EP latem 1980 roku w Spaceward w Cambridge. Rosnąca aktywność kolektywu CRASS i zespołów skupionych wokół ich wytwórni i coraz większa ilość fanzinów na scenie pomaga THE MOB stać się zespołem bardziej znanym. Ich singiel kilka razy puszcza w swojej audycji John Peel. Kapela gra coraz więcej koncertów i wkrótce wyruszają na trasę nazwaną "Weird tales" wraz z zespołami THE ASTRONAUTS, ZOUNDS, ANDROIDS OF MU.

THE MOB grają po raz kolejny na Stonehenge Free Festival w 1980 roku. Jednak w tym roku impreza nie przebiega spokojnie - zostaje zakłócona przez gangi motocyklowe, które nie mają ochoty słuchac punka, szczególnie zespołu CRASS, który grał tego wieczoru. Koncert THE MOB i THE SNIPERS przebiega w miarę spokojnie, ale gdy na scenie pojawiają się THE EPILEPTICS (znani nieco później jako FLUX OF PINK INDIANS) zadymy rozkręcają się ponownie, wielu ludzi zostaje pobitych. Nie odbywają się koncerty ZOUNDS, CRASS i POISON GIRLS. Organizator i promotor festiwalu Grant Showbiz przerywa imprezę, bo nie jest w stanie zagwarantować bezpieczeństwa publiczności i zespołom. Prawdopodobnie rockersom nie spodobał się wygląd wielu punków w skórach i z irokezami...

Na początku 1981 roku Mark i Curtis przeprowadzają się do Londynu, by zamieszkać na skłotach na Brougham Road. Graham postanawia zostać w Yeovil i zespół poszukuje nowego pałkera. Po wstępnych próbach z Andiem z NULL AND VOID, później z Tim'em Hutton'em z ZOUNDS za bębnami zasiada Josef Porter z ZOUNDS, NULL AND VOID, ENTIRE COSMOS. Z nowym pałkerem THE MOB nagrywa nowe numery w pokoju Josefa na skłocie w Hackney. Wychodzą one na kasecie zatytułowanej "Ching", którą rozprowadzano na koncertach i przez pocztę.

THE MOB przyciągają uwagę perkusisty CRASS, Penny Rimbauda, który proponuje im nagranie singla dla Crass Records. Singiel "No doves fly here" 7"EP zostaje nagrany z pomocą Penny Rimbaud'a w Southern Sound Studios w północnym Londynie. THE MOB zaskoczył wszystkich nowym brzmieniem i mocną anty-wojenną postawą. Dzięki dystrybucji przez Crass Records i Rough Trade singiel osiąga 5 miejsce na niezależnej liście i pozostaję tam przez kilka tygodni.
THE MOB grają w 1982 roku sporo koncertów m.in. na festiwalu Streetlevel, na skłocie ZigZag z całą czołówką ówczesnej sceny anarcho-punk - OMEGA TRIBE, FACTION, D.I.R.T., NULL AND VOID, LACK OF KNOWLEDGE, THE APOSTLES, CONFLICT, POISON GIRLS, CRASS. Jesienią 1982 roku grupa nagrywa nowe utwory w Spaceward, które wczesną wiosną 1983 roku ukazują się na płycie "Let The Tribe Increase" LP wydanej przez All The Madmen Records. Album ten jest kamieniem milowym w historii zespołu i sceny anarcho-punk - naładowana przekazem anty-militarnym, zawierająca dużo artworków dociera na 3 miejsce niezależnej listy. Recenzje ich płyty ukazują się w wielu fanzinach, ale równiez w takich magazynach jak "Punk lives" czy "N.M.E.". THE MOB grają koncerty w Wapping Autonomy Centre, Centro Iberico, Meanwhile Gardens.

Latem 1983 roku nagrywają ponownie w studiu Spaceward utwory na singiel "Mirror Breaks" 7"EP. Ostatni singiel sprzedawał się bardzo dobrze, tak samo jak ich album, ale kilka miesięcy po europejskiej trasie Mark postanawia odejść z zespołu - wyrusza w podróż po kraju wraz Peace Convoy, przez kilka lat przebywa w Pooh Corner, by osiąść w Bath.

W 1984 roku Josef i Curtis kontynuują grę w BLYTH POWER, aż rozstają się w 1986 roku. Josef kontynuuje działalnośc BLYTH POWER z różnymi muzykami. All The Madmen Records wciąż działa - wydają płytę THE ASTRONAUTS, THE FLOWERS IN THE DUSTBIN 12" i ZOS KIA 7" w 1984 roku. Rob Challice z FACTION przejmuje wytwórnie i nadal wydaje płyty BLYTH POWER, THE ASTRONAUTS, THATCHER ON ACID aż do 1988 roku, kiedy to zamyka wytwórnię.

Dyskografia

Crying Again/Youth 7"EP (1979 All the Madmen)

Ching cassette (1980 All the Madmen)

Witchhunt"/Shuffling Souls 7"EP (1980 All the Madmen)

No Doves Fly Here 7"EP (1981 Crass Records)

Let the Tribe Increase LP (1982 All the Madmen)

Live at the Zig Zag Squat 18/12/82 split cassette/CD with AMEBIX, FLUX OF PINK INDIANS (1982)

Crying Again 12" (1983 All the Madmen)

Mirror Breaks/Stay 7"EP (1983 All the Madmen)

Live at the LMC split LP z THE APOSTLES (1983 Cause for Concern)

No, No, No, Don't Drop Your Bombs on Us, They Hurt split cassette z THE FACTION i D&V (1983)

Wznowienia

Let the Tribe Increase LP/CD (1997 Broken Rekids)

May Inspire Revolutionary Acts CD (2007 Overground Records)

Kompilacje

A Million Broken Stereos 10" (1994 Here Damaged Goods)

Nostalgic For Nothing 2x12" (1995 Broken Rekids)

Alakulttuurin Kusipäät Tape (1998 Maailmamme Underground Productions)

Heard It, Seen It, Done It LP (1998 Vinyl Japan)

In Dog We Trust CD (1999, Lazy Dog Records)

Bullshit Detector CD (2008 Our World Audio Immolation Industries)

It's Good To Hate... CD, EP + DVD (2010 Iron Man Records)

Folk In Hell: Alternative Rubbish From West London Cass (1981 Fuck Off Records)

Music For Pressure Cass (1981 Fuck Off Records)

A Tribute To Bert Weedon Cass (1982 Weird Tales)

The Best Of The Rest Vol. 17/18 Cass (1983 A Modern Product)

In The Old Days.... No. 7 Cass (1987 RAC Cassettes)

A Sides (Part One. 1979 / 1982) CD (1992 Crass Records)

Anti-State (Anarcho-Punk Compilation Vol. 2) CD (2005 Overground Records)

DAILY TERROR - Todesschwadron

DAILY TERROR powstali w 1980 roku w Braunschweig w Niemczech Zachodnich z inicjatywy wokalisty Pedder'a Teumera. Po raz pierwszy pojawili się na dwóch kompilacjach "Soundtracks zum untergang" LP i "Hannover fun fun fun" LP - obie z 1980 roku. Pierwszy singiel "Intolerance" 7"EP wydali w 1981 roku w legendarnej wytwórni No Fun Records z Hannoweru. Duży album "Schmutzige Zeiten" LP ("Dirty Times") wyszedł w 1982 roku już w nowej firmie Aggressive Rockproduktionen, w której DAILY TERROR zostali na lata. W tej wytwórni wydawały takie legendy jak SLIME czy TOXOPLASMA.

DAILY TERROR wzięli też udział w 1982 roku w zadymie organizowanej przez punków w Hannowerze pod nazwą "Chaostage".

Kolejne płyty wychodziły rok po roku - "Aufrecht" ("Upstanding") LP w 1984, "Gefühl und Härte" ("Feeling and Hardness") 12" w 1985 i "Durchbruch" ("Breakthrough") LP w 1986 roku.

Hity takie jak "Todesschwadronen" czy "Hinterlist" oraz występ w 1983 roku na "Chaostage" wywindowały DAILY TERROR do samej czołówki niemieckiego punka.

W lata 90-te kapela weszła płytą "Die Abrechnung" ("The Reckoning") wydaną w nowej wytwórni Snake Records w której wydali swój kolejny album w 1993 roku "Apocalypse". Zespół zmienił nieco brzmienie i stali się jedną z popularniejszych kapel grającą oi-punk.

DAILY TERROR ponownie zmienili wytwórnię na Impact Records z Duisburga i wydali świetną płytę "Gnadenlos Live" ("Merciless Live") w 1994 roku, a następnie rok później split 7"EP z inną niemiecką grupą DÖDELHAIE. Kolejnym trafionym strzałem była płyta "Krawall 2000" (Vandalism and Unruliness 2000), która wyszła w 1997 roku.

DAILY TERROR zawiesili na krótko działalność w 1998 roku, ponieważ wokalista i motor kapeli Pedder został ojcem, ale już w 1999 roku nagrali nowy album "Andere Zeiten" ("Other Times") i zrobili sobię dłuższą przerwę. Na tej płycie znalazły się niezrealizowane i unikatowe nagrania z wczesnych lat działalności DAILY TERROR. Zespół grał w składzie: Peter Pedder Teumer - wokal, Ebbi - gitara, Heiko - bas i Frank - perkusja. Niestety, wokalista Pedder zmarł 11 kwietnia 2009 roku na guza mózgu.

Dyskografia

INTOLERANCE 7"EP (No Fun Records, 1981)

KLARTEXT 7"EP (Aggressive Rockproduktionen, 1982)

SCHMUTZIGE ZEITEN LP (Aggressive Rockproduktionen, 1982)

AUFRECHT LP (Aggressive Rockproduktionen, 1984)

GEFÜHL UND HÄRTE 12" (Aggressive Rockproduktionen, 1985)

DURCHBURCH LP (Aggressive Rockproduktionen, 1986)

DEUTSCHES BIER 12" (Skan Production, 1989)

ABRECHNUNG LP (Snake Records, 1990)

APOCALYPSE CD (Snake Records, 1993)

LIVE AND UNPLUGGED 7"EP (Nasty Vinyl, 1993)

LIVE IN MERAN 2x7"EP (Impact Records, 1993)

GNADENLOS LIVE CD (Impact Records, 1994)

DAILY TERROR/DÖDELHAIE split 7"EP (Impact Records, 1995)

KRAWALL 2000 CD (Impact Records, 1997)

LEBENSWUT CD (2002)

Wznowienia

ANDERE ZEITEN CD (1999)

Kompilacje

SOUNDTRACKS ZUM UNTERGANG LP (Aggressive Rockproduktionen, 1980)

HANNOVER FUN FUN FUN LP (No Fun Records, 1980)

KEINE EXPERIMENTE! LP (Weird System Records, 1983)

U-BOATS ATTACK AMERICA! LP (Flipside Records, 1986)

ATAVISTIC - Vanishing point

ATAVISTIC to kolejny, nieco zapomniany zespół z Wielkiej Brytanii. Powstali w połowie lat 80-tych w Whitstable w Kent. Wymiatali zabójczy, ultra-hałaśliwy, szybki i ciężki crust/grind. Grali w składzie: Jeremy Upcroft - wokal, gitara, Patrick McKernan - bas i John Brenchley - perkusja. Wydali tylko dwa single w 1987 roku i płytę "Vanishing Point" LP w 1990. Płyta muzycznie różni się nieco od singli - zespół zmienił brzmienie z mega grindowego czadu na bardziej thrashowe z wpływami MOTÖRHEAD, ale ta płyta mimo tego jest również pełna energii i ma niezłego kopa. Oprócz wspomnianych winyli wydali jeszcze demo i pojawili się na składance "A Vile Peace" LP zmontowanej przez Peaceville.

Wszyscy fani DEVIATED INSTINCT, AMEBIX czy HELLBASTARD powinni być zadowoleni. Jako ciekawostkę można wspomnieć, że ATAVISTIC przygotowywali się do wydania split LP z NAPALM DEATH, niestety plany te nie doszły do skutku - materiał na ten split NAPALM DEATH wrzucili jako stronę B swojej debiutanckiej płyty "Scum".

Wydawnictwa

From Within Demo Tape

Life during Wartime 7"EP (Peaceville, 1987)

Equilibrium 7"EP (Loony Tunes, 1987)

Vanishing Point LP (Deaf, Profane Existence, 1990)

Kompilacje

A Vile Peace LP (Peaceville, 1987)

NABAT - Scenderemo nelle strade

Legendarny włoski zespół NABAT powstał w 1979 roku w Bolonii w składzie: Steno - wokal (grał również na basie w zespole RAF PUNK), Stiv - gitara, Giulio - bas i Davide - perkusja. Pierwszy koncert zagrali w anarchistycznym centrum "C. Bernieri". Pojawili się na scenie w tym samym czasie, co inne zespoły punk, oi w Bolonii - R.A.F. PUNK, STALAG 17, BACTERIA, ANNA FALKS, IRHA, EHX i wiele innych. Pierwszy ustabilizowany skład NABAT, to: Steno - wokal, Abbondante - bas, Ui Ui - perkusja i Stiv - gitara. W tym składzie nagrali split kasetę z innym zespołem oi z Bolonii RIP-OFF w 1981 roku. Po nagraniu kasety z zespołu odszedł Abbondante, a zastąpił go Riccardo.

W czerwcu 1982 roku NABAT nagrywają swój pierwszy singiel 7"EP "Scenderemo nelle strade" (We'll go out into the streets) z pięcioma utworami. Ten singiel, to jedna z pierwszych niezależnych płyt punk wydanych we Włoszech. W bardzo krótkim czasie NABAT stają się jednym z najpopularniejszych zespołów oi we Włoszech. W 1983 roku nagrywają i wydają drugi singiel 7"EP "Laida Bologna" (Ugly Bologna). Zespół był także promotorem zjednoczenia punków i skinheadów w Bolonii i Monza. Na imprezie grały kapele punk i oi, a celem było ominięcie barier dzielących oba ruchy. Zorganizowali dwie udane imprezy, lecz na trzeciej i ostatniej nie obeszło się bez rasistowskich prowokacji ze strony publiczności i była to ostatnia impreza zorganizowana przez chłopaków z NABAT.

W międzyczasie założyli też swoją wytwórnię C.A.S. Records w której wydali wszystkie swoje płyty oraz kompilacje ""Skin + punk= TNT" z zespołami NABAT, DIOXINA, ARMM, RAPPRESAGLIA i "Quelli che urlano ancora" - FUN, KLAXON, SS-20, CANI. Te składanki miały na celu wypromować nowy wizerunek skins & punks, inny niż był pokazywany w prasie brytyjskiej i europejskiej. W tym czasie NABAT mieli sporo problemów z rasistowskimi i faszystowskimi prowokacjami ze strony zespołów i publiki.

W 1985 roku nagrywają płytę LP "Un altro giorno di gloria" (Another glorious day). Płyta jest zadedykowana nelson'owi Mandela i Benjamin'owi Moloise, poecie z Soweto, którego zamordował rasistowski rząd R.P.A. W nagraniu tej płyty uczestniczył nowy gitarzysta Red (ex-DIOXINA). Mimo sporego sukcesu i popularności pośród skinów i punków zespół postanawia zawiesić działalność w 1987 roku.

W 1994 roku wychodzi CD "Steno and the Stab - Live alla Morara" - nagrania koncertowe wokalisty NABAT z zespołem STAB, w którym grali dwaj byli członkowie NABAT. Zespół zdecydował się na reaktywację w 1995 roku, a jednym z powodów jest śmierć ich dawnego menadżera Tiziano Ansaldi. Wraz z zespołami KLASSE KRIMINALE, GHETTO 84 organizują trasę "Tiziano Ansaldi Benefit Tour", by zebrać pieniądze dla matki Tiziano. Podczas tej trasy NABAT grają koncerty w Livello 57 w Bolonii i w "Leoncavallo" w mediolanie dla 2500 publiki. W 1996 roku wychodzi nowy album NABAT "Nati Per Niente" (Born For Nothing), który wydaje rzymska wytwórnia Banda Bonnot Records. Płyta zostaje nagrana w nowym składzie: Steno - wokal, Riccardo - gitara, Romano - gitara, Abbondante - bas i Toppi - perkusja. W 1997 roku gitarzysta NABAT, Riccardo Pedrini publikuje książkę "Skinhead - lo stile della strada" o historii ruchu skinheads. NABAT ponownie rozpada się w 1998 roku.

Dyskografia

NABAT/RIP OFF split tape (1981)

Scenderemo nelle strade 7"EP (C.A.S. Records,1981)

Laida Bologna 7"EP (C.A.S. Records,1984)

Un altro giorno di gloria LP (C.A.S. Records,1985)

Nati per niente CD/LP (Banda Bonnot,1996)

STENO AND THE STAB - Live alla Morara CD/LP (Twins Records,1994)

Wznowienia

The early years CD (2000)

Archivio Vol. 1 CD (2007)

Archivio Vol. 2 CD (2009)

Bootlegi

Genarazione '82 12" (Mister Clean,1993)

Campane a Stormo LP (Potere Records,1998)

Early, Rare... and OI! CD (2006)

Kompilacje

Skins e Punks = T.N.T. 7"EP (C.A.S. Records,1983)

Quelli che urlano ancora LP (C.A.S. Records,1985)

Chaos en Europe LP (Chaos Productions,1987)

Spirit of 69 LP (Street Kids Records,1991)

Oi! Against Silvio CD (Havin' A Laugh Records,1994)

Oi! Against the racism LP (Havin' A Laugh Records,1996)

Killed by italian skinhead 7"EP (Gema,1998)